IIAA

Informacje ogólne

Iterative Internet Autonomous Agent (Iteratywny Niezależny Agent Internetowy, IIAA) to opracowane przez nas narzędzie wspierające przeszukiwanie ogromnych i rosnących z każdym dniem baz danych artykułów i prac naukowych w celu odnajdywania informacji o nowatorskich markerach nowotworowych, które zostaną włączone do przyszłych wersji aktualnie dostępnych testów, a także do nowych testów, nad którymi pracujemy.

Obecnie narzędzie IIAA działa na niezależnej platformie chmurowej i przez 24 godziny na dobę kompiluje z literatury dostępnej w internecie ogromną listę białek, o których uważa się, że ulegają różnej ekspresji w przypadku nowotworu złośliwego u ludzi. Na obecnym etapie narzędzie korzysta wyłącznie z internetowej bazy danych PubMed, centrum National Center for Biotechnology Information (NCBI), ale w niedługim czasie planowane jest włączenie wyszukiwań w EMBASE oraz w tzw. szarej literaturze. Dotychczas zaindeksowano już ponad 1000 różnych białek, spośród których tylko nieliczne zostały jak dotąd wykryte w osoczu. Stanowią one grupę potencjalnych biomarkerów wykrywanych we krwi, które mogą okazać się przydatne podczas diagnozowania nowotworów złośliwych na wczesnym etapie rozwoju oraz monitorowania postępu choroby, pod warunkiem przeprowadzania odpowiednio czułych oznaczeń.

Dla każdego z wyżej wymienionych białek przeprowadzane jest wielokrotne wyszukiwanie na drugim poziomie, wykorzystujące znaną nazwę białka wraz z nazwą nowotworu (np. terminy „trzustka” lub „rak trzustki” używane do wyszukiwania informacji o raku trzustki). Oznacza to możliwość ustawiania markerów – do celów przyszłej weryfikacji – w kolejności według częstości występowania w literaturze, zarówno łącznie, jak i w funkcji czasu.

Lista potencjalnych biomarkerów obejmuje białka biorące udział w „onkogenezie”, „angiogenezie”, „rozwoju”, „różnicowaniu”, „proliferacji”, „apoptozie”, „hematopoezie”, „odpowiedzi immunologicznej i hormonalnej”, „sygnalizacji komórkowej”, „funkcjach nukleotydów”, „hydrolizie”, „zasiedlaniu komórkowym”, „cyklu życia i strukturze komórki”, „odpowiedzi ostrej fazy” i „kontroli hormonalnej”.

Wiele z nich zostało odkrytych podczas badań nad tkankami lub składnikami jądrowymi, niemniej jednak istnieje hipoteza, że większość z nich – jeżeli nie wszystkie – powinny być w pewnym stopniu obecne w osoczu krwi. Ponadto zauważyliśmy, że spośród wszystkich potencjalnych biomarkerów jedynie nieliczna grupa została zatwierdzona jako „przeciwciała związane z nowotworami” przez amerykańską Agencję Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration, FDA).

Mamy nadzieję, że dzięki uzyskanym rezultatom weryfikacja potencjalnych biomarkerów zakrojona na szeroką skalę (ang. Very Large Scale Validation, VLSV) wypełni istniejącą obecnie lukę pomiędzy podstawowymi badaniami a klinicznym zastosowaniem zaawansowanych technik diagnostycznych, pozwalając nam na opracowywanie nowych algorytmów MBDAA jeszcze szybciej niż miało to miejsce w przypadku testów OncoBREAST Dx, OncoLUNG Dx, OncoOVARIAN Dx czy OncoCUP Dx.